Vrijdag 28 maart 2008

Het is al weer vrijdag en vandaag vertrekken we vanuit Galilea. We willen voor shabbat in Jeruzalem zijn om daar onze boodschappen nog te doen. Na het ontbijt en de afrekening laden we dus de koffers weer in de auto en vertrekken we zuidwaarts. Voordat we de Jordaanvallei inrijden, stoppen we eerst nog even bij Jordanit, omdat je daar een mooi zicht hebt op de Jordaan. Dit is niet de plaats waar Johannes de Doper doopte, dat was veel meer stroomafwaarts. Helaas kan je daar niet goed komen, ook verder is de Jordaan maar op heel weinig plaatsen te bereiken. Hier heb je echt een mooi beeld van de rivier de Jordaan, riviertje kun je beter zeggen. Deze plaats wordt dan ook uitgebaat door de ernaast liggende kibboets die ook hier weer goed verdienen aan de pelgrims. Wat dacht je van een flesje Jordaanwater voor 5 dollar? Maar het mag worden gezegd: de shop is de moeite waard. Er is hier echt een mooie collectie.

Wij kunnen het niet laten wat inkopen in de shop te doen en dan wordt het echt tijd om te vertrekken. Alleen is Febe in geen velden of wegen te bekennen. Zit ze nog heerlijk rustig langs de Jordaan haar reisverslag in haar schetsboek bij te werken!

De rit door de Jordaanvallei is altijd weer de moeite waard. Wat een mooie route is dit toch! We laten het groene Galilea achter ons. Na Beit Shean wordt het al snel woestijnachtig. Links zien we de Jordaan nog slingeren. Een smalle groene strook, tevens de grens met Jordanië. Erachter rijzen de bergen van Jordanië op, het bijbelse Ammon.

Het is zo'n 150 km naar Jeruzalem. Een Israëlische weg door Palestijns gebied. We passeren een paar maal een checkpoint. Het is rustig. De fruitkramen langs de weg zien er erg aantrekkelijk uit, maar we rijden toch door, stoppen wordt afgeraden.

Jericho laten we ver rechts liggen, we rijden er met een grote boog omheen. Recht voor ons zien we de Dode Zee liggen, maar dat is voor volgende week. Nu eerst naar Jeruzalem. Het is letterlijk "opgaan", want we stijgen wel zeker 1.000 meter. Langs de weg Jericho-Jeruzalem dijen de bedoeïenenkampen aardig uit.

Het is al tegen tweeën en we vragen ons af of we de supermarkten in Jeruzalem nog wel halen. We besluiten af te slaan naar Maale HaAdummin, een zogezegde nederzetting. Inderdaad moeten we door een checkpoint, maar verder is het een mooie, westerse stad. Wat schitteren de Jeruzalemstenen mooi in het zonlicht. Wij zouden ook wel een huis van zulke stenen willen hebben, maar denken dat het in ons kikkerlandje toch niet echt zou passen. (In Jeruzalem is men verplicht deze steen te gebruiken bij de bouw van een huis.) Ook bij de ingang van de parkeerplaats van de supermarkt moet onze kofferbak nog open, nog even door de controle voor het winkelcentrum (zonder tas, portemonnee in de hand, scheelt tenminste weer een tasonderzoek). In de supermarkt is het de laatste drukte voor shabbat, maar we kunnen onze kar toch al snel vullen met allerlei lekkere dingen. Challabrood, kiddushwijn, noten, fruit, groenten, pretzels, etc. Wij komen het weekend wel door!

In de drukke shabbat-spits arriveren we in Jeruzalem. Het ziet er letterlijk "zwart" van de mensen, want ultra-orthodoxen drukken een groot stempel op het straatbeeld. Allen haasten zich naar hun shabbatsadres. Hele families met koffers zijn op weg naar hun vrienden of familie om daar shabbat door te brengen. In één van de oudere, min of meer orthodoxe wijk Romema, hebben wij onze afspraak. De komende vijf nachten brengen we door in B&B Allenby 2. http://www.bnb.co.il/allenby/ Een 70 jaar oud, typisch Jeruzalems huis, met plafonds van zeker 4 meter hoog. Het is oud en rommelig, maar we kunnen er heerlijk onze gang gaan. We mogen gebruik maken van de keuken, dus hoeven ook niet altijd voor onze warme maaltijd buiten de deur op zoek te gaan. Het leuke van deze B&B is dat je er ontzettend gezellige mensen van over heel de wereld tegenkomt.

Uitladen, ons installeren, boodschappen een plekje geven, een warme maaltijd in elkaar flansen in een keuken die je niet kent, heerlijk ons challah aanbreken en kiddush maken, de maaltijd nuttigen, afwassen. De tijd vliegt voorbij. Wat doen we? We zijn maar één shabbatsavond in Jeruzalem... Zouden de kinderen het aankunnen? Doen we het nog...? Ja!!! We gaan nog naar de kotel, oftewel de klaagmuur. Op shabbat is de sfeer daar zo heerlijk! Na een fikse wandeling - de afstand valt toch wat tegen - staan we al snel bij de Jaffapoort.

We herkennen het wel weer, alleen ziet het er rechts nu wel heel mooi uit. Een mooie tunnel en aan de overkant het nieuwe winkelcentrum Mamilla. We slaan rechtsaf de poort in, volgen de soekstraatjes, maar al snel kunnen we ons daar niet oriënteren. We proberen de orthodoxe mannen te volgen, maar die gaan soms zo snel, dat we wel eens een afslagje missen. Wanneer we de winkeltjes achter ons laten, de straatjes donker worden, we een groepje vechtende Arabische jongens passeren, vinden de kinderen het wel spannend worden. We moeten nogmaals de weg vragen, wat een wirwar van straatjes is het hier toch, maar al snel kunnen we linksaf en zien we de Muur liggen. Helaas mogen we op shabbat geen foto's of filmpje maken, maar het is fantastisch. Dansende mannen voor de klaagmuur. De kinderen en wij ook genieten met volle teugen, vooral ook omdat bepaalde liederen ons bekend in de oren klinken. Uit volle borst zingen we hiney ma tov en osseh shalom mee!