Al zoekend en ons vergapend aan de uitgebreidheid van Jeruzalem vinden we de Zoo gesitueerd in Zuid-Jeruzalem. Het domein grenst aan de groene lijn en in de verte zien we het checkpoint liggen. De parking is zo goed als leeg en op deze doordeweekse dag zijn er inderdaad maar weinig bezoekers. We hebben de kooien en hokken voor ons alleen!
Joachim staat te genieten bij het pinquïnhok. Ze zijn te leen uit de Rotterdamse dierentuin, dus we kunnen ze vast nog eens terugzien. De tuin op zich is ook heel mooi aangelegd en we vinden diverse bomen terug die we kennen uit onze bijbelverhalen. Judaspenning, Christusdoorn, een granaatappelboom met schitterende, vuurrode bloesems. Ook ontdekken we een olijfboom waarop duidelijk een aantal nieuwe takken geënt zijn. Het mooie beeld dat Paulus in Romeinen 11 schetst, zien we hier voor ogen.
We wandelen over de paden en genieten van de heuvels rondom ons. We ontdekken overal de irrigatieslangen en proberen de kinderen te laten beseffen dat het hier groeit en bloeit dankzij dit ingenieuze systeem.
Het Bijbelse in de naamgeving van de Zoo heeft betrekking op het feit dat alle dieren die hier wonen tijdens de Bijbelse tijden in deze streken hun verblijfplaats hadden. Zo zien we ook beren en leeuwen. De kinderen zijn verbaasd dat deze in Israël woonden, maar al snel kunnen ze een aantal verhalen opnoemen waarin ze voorkomen. Simson, David en bij de profeet Elisa. Bij elk hok ontdekken we een bordje met bijbelteksten. Inspirerend en ophelderend!
We genieten van de gespierdheid en waakzaamheid van de letterlijke leeuw van Juda.
En we vergapen ons aan de mooie horens van de ibexen, gazelles en oryxen. Mooie sjofars in overvloed hier!
In de uiterste hoek ontdekken we een Ark, met een educatieve functie. De kinderen kunnen daar diverse computerspelletjes spelen en hun dierenkennis testen.
Het loopt al tegen het middaguur en we begeven ons richting speeltuin waar we al snel een groep ouders met kinderen ontdekken: ongetwijfeld de thuisonderwijzers. De kinderen zijn al snel aan het spelen op de zeer creatieve speeltoestellen. Febe ontdekt zo waar weer Nederlandstalige kindjes! Wij babbelen wat met de Israëlische thuisonderwijzers, die allemaal Amerikaan blijken te zijn en grotendeels in het Engels hun kinderen onderrichten. Echte Sabra's die thuisonderwijzen blijken zeer dun gezaaid te zijn. Thuisonderwijs past ten eerste helemaal niet bij de Israëlische society. Verder is het wettelijke gezien wel mogelijk, maar het wordt op alle mogelijke manieren tegengewerkt.
Eclectic homeschooling en unschooling lijken het meest populair, een gestructureerd programma wordt door bijna niemand gevolgd. Van thuisonderwijs en het wonen in Israël drijft ons gesprek naar kosher eten. Ik geniet van hun vegetarische lunchideeën en doe zo weer veel inspiratie op. Marc vind dit laatste deel minder interessant en is dan ook met de enige TO-papa met zijn TO-tieners in een politiek getint gesprek verzeild geraakt. België met zijn verschillende gemeenschappen wordt toch wel als een voorbeeld gezien voor een soort tweestaten-oplossing voor Israël. Tja, of dat hier nu zo goed werkt...?
Rond een uur of vier willen we er echt vandoor. We moeten nog even de stad in voor een aantal cadeautjes en worden om 19.00 op onze dinerafspraak bij Esther en haar gezin verwacht. Dat wordt nog haasten gezien het Jeruzalemse spitsuurverkeer. Naast de leuke cadeautjes die we aanschaffen, kan Marc de verleiding niet weerstaan en schaft hij zichzelf een sjofar aan. Hij haalt er wonderwel mooie klanken uit.
Na ons shoppen rijden we richting Ramot. Het doet mijn hart weer sneller kloppen, hier liggen zoveel goede herinneringen van al weer bijna 20 jaar geleden. Met veel enthousiasme worden we bij de Lapians binnengehaald. De kinderen voelen zich direct op hun gemak. Klets, klets, klets, wat een geklets. Voordat Naama vertrekt nog even snel een foto. De vorige keer had ik haar niet gezien, dus het is al vele, vele jaren geleden dat ik met deze meid spelletjes deed en uitstapjes maakte. Wat een mooie jonge vrouw is ze geworden! (NB Zie je achter ons die mooie Engelse buffetkast? Het was altijd mijn droom, lijkt de onze er niet een beetje op? Waar de antiekmarkt in Tongeren al niet goed voor is!)
Aan tafel worden we heerlijk verwend. Esther is verbaasd over de hoeveelheid kennis die de kinderen van het Jodendom hebben. Volgens haar kennen vele reguliere Joden minder van het Jodendom en haar gebruiken. Haar lessen aan toekomstige juffen en meesters van openbare scholen, die daar het Jodendom moeten gaan onderwijzen, bezorgen haar regelmatig kippenvel en veel grijze haren. We delen veel over elkaars manier van geloven en de uren strijken voorbij. Nog een laatste foto en we moeten echt vertrekken naar onze B&B.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten