Wij besluiten het ook rustig aan te doen vandaag. We willen graag een messiaanse dienst bezoeken, keuze genoeg in Jeruzalem. We besluiten dezelfde gemeente te bezoeken als 3 jaar geleden, een gemeente die samenkomt in de Anglicaanse school in de Rechov HaNevi'im. De dienst is daar pas om 17.00 uur. We ontbijten op ons gemak en wandelen dan richting oude stad. Moslims hebben op vrijdag hun rustdag, dus het is een drukte van belang in de smalle straatjes van de soek.
We bezoeken Christchurch, de oudste protestantse kerk van Jeruzalem, ik meen uit 1871. Gesticht door Engelse gelovigen die de bevolking van Israël wilden ondersteunen. Die bediening onder zowel Joden als Arabieren wordt nog altijd uitgevoerd. Daarna hebben we een heerlijke lunch in een restaurant in de oude stad waarna we richting graftuin vertrekken.
Langs het Arabische busstation met de altijd luid toeterende bussen en busjes slaan we rechts een smal straatje in dat naar de graftuin leidt. Hier vind je een mooi onderhouden tuin met daarin een eerste eeuws graf én een rots met het uiterlijk van een schedel, Golgotha. Het spreekt allemaal erg tot de verbeelding en de bijbelse geschiedenis van de kruisiging en opstanding gaat helemaal voor je leven - als het dat nog niet deed;-) - maar archeologisch gezien is deze plaats zeer twijfelachtig. Het doet er ook eigenlijk niet toe waar het allemaal precies heeft plaatsgevonden, als we maar geloven dat het heeft plaatsgevonden. De kinderen zijn onder de indruk. Golgotha, het graf, een grote ronde steen: het is allemaal zo echt.
We moeten ons haasten om op tijd in de dienst te zijn. Er zijn veel kinderen in de dienst aanwezig, er is een gastspreker. Alles gebeurt in het Hebreeuws, liedjes en schriftlezing kunnen we aardig volgen. De preek gaat over Mefiboseth, maar het is niet simpel om dit geheel te volgen. Zelfs Adelheid, die toch al 4 jaar in Israël werkt, heeft het er moeilijk mee. Zij is een Westvlaamse die via de NEM (Near East Ministry) hier als hippotherapeute werkt. We genieten van het Westvlaamse accent in Jeruzalem. Zij kan ons ook helpen aan het juiste telefoonnummer van Jonathan O., onze Jeruzalemse achterneef. Febe ontdekt ook nog Nederlandstalige meisjes en ze hebben met elkaar veel plezier. Hun taaltje kan me echt bekoren, het bijna 3-jarige meisje zegt: "ik word bijna sjalosh". Het is veel te gezellig, maar we moeten echt naar huis. Na beloofd te hebben niet weer 3 jaar weg te blijven;-), vertrekken we snel naar Romema. Het duurt niet lang of iedereen is gewassen en in bed. In de "lounch" babbelen we onder het genot van een kop thee nog wat met andere Jeruzalemgangers, velen zijn hier kind-aan-huis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten