We vertrekken dus al snel richting Tiberias. Eerst maar naar de Touristoffice om te vragen welke boottochten mogelijk zijn. Om half twaalf kunnen varen. We moeten nog even onze tijd doden in Tiberias. Van haar vroegere glorie aan de boulevard is niets meer over. Misschien wordt het ooit nog eens wat, maar nu ligt alles opengebroken en de terrasjes en winkeltjes zijn verdwenen. We ontdekken gelukkig een internetcafé waar we onze mail kunnen checken. Het was ons doel ook dit dagboek tijdens de reis online bij te houden, maar dat lukte niet. Op de locaties waar we sliepen hadden we meestal geen internettoegang. Met mail checken etc. gaat de tijd snel en kunnen we vertrekken naar de aanlegsteiger.
Half twaalf is wel de officiële vertrektijd, maar er zijn nog niet zoveel passagiers.... dus wachten we gewoon tot er nog meer komen. Met veel creativiteit komen we deze tijd door en inderdaad lijkt het te lonen, want uiteindelijk vult het bootje zich toch aardig. Inmiddels is het half één en vertrekken we voor een tochtje op het meer van Galilea. (Als het nu maar niet gaat stormen;-))
We hadden voor een kort tochtje gekozen en dat was goed ingeschat. Na een half uurtje zijn de kinderen het zeker wel zat. Terug aan land is het enige wat we nog horen: honger! Op naar een falafelstand. Genoeg keuze, dus die met de mooiste en lekkerste salades wordt het. Joachim is inmiddels ingedut, maar een pita met falafel kunnen we wel voor straks meenemen. Met zicht op de Crocs-winkel wordt de lunch - ongelooflijk, maar waar - zwijgend genuttigd.
Iets verderop komen we nog van die heerlijke sap- en smoothietentjes tegen en die verleiding kunnen we niet weerstaan.
Voldaan stappen we in de auto voor een tochtje langs het meer met diverse stops. Eerst stoppen we aan Kibboets Nof Ginnosar. Daar heeft men een vissersbootje van ongeveer 2000 jaar oud uit het meer opgegraven. Met allerlei technieken hebben ze dit broze hout kunnen conserveren. Een filmpje toon
t dit. Het bootje is tentoongesteld en voor een tamelijk hoog bedrag mag je dit even bekijken. Wij vonden het het geld niet waard, maar vonden de kibboets wel creatief in haar inkomsten! Je moet er maar opkomen, en christelijke Israëlgangers kijken niet op een Shekel meer of minder om een bootje uit de tijd van Jezus te zien.Onze volgende stop is een bananenplantage. Zulke heerlijke bananen als hier hebben de kinderen nog nooit gegeten en elke keer zit er dan ook een grote tros bij onze boodschappen.
We rijden verder naar Kapernaum, oftewel de resten van wat eens Kapernaum was. Het is er druk met toeristen, maar we willen de kinderen toch graag de resten van de eerste eeuwse synagoge laten zien. In Nazareth Village hadden ze een nagebouwde gezien, maar dit is toch iets echter. We kijken ook nog even naar de resten van het zogezegde huis van Petrus' schoonmoeder, maar daar kunnen ze toch niets in ontdekken. Wel zijn ze onder de indruk van alle mooie potten, vasen en persen uit voornamelijk basaltsteen. Ze ontdekken dat dit echt een gesteente uit de regio is, want de huizen in Tiberias zijn ook van die steen gemaakt.
We stoppen nog aan het kerkje in Tabgha, waar ze de bekende mozaïek van de vijf broden en twee vissen kunnen bewonderen. De oudsten zijn perplex over de houding van bepaalde pelgrims, die het brok steen kussen waar volgens de overlevering Jezus op gezeten zou hebben. Ze kunnen zich dat niet inleven. Het "vijf-broden-twee-vissen"-mozaïek vinden ze maar klein en eerlijk gezegd vinden ze de andere mozaïken véél mooier.
Tot slot stoppen we nog even aan de oever van het meer. Zoeken allerlei mooie schatten tussen de stenen en nemen ook wat mooie stenen mee. Het is wel winderig, maar we nuttigen hier toch maar onze picknick. We maken nog een paar mooie foto's.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten