Dinsdag 25 maart 2008

Vandaag hebben we veel op het programma staan en we gaan ook de kibboets verlaten. Voor het ontbijt zorgen we dat we alle koffers klaar hebben staan. Na het ontbijt willen we nog wel even wat inkopen doen in de kibboetssupermarkt, maar waar was-ie ook alweer...? Pfff, het is te heet om zomaar in de zon te lopen. Jedidja herkent de "markol" als eerste en ze hebben ook van die lekkere pretzels.

Na nog even de veestapel en open stallen bewonderd te hebben, zijn we toch echt klaar voor vertrek. Daaaag Kfar Glikson!

Via een mooie route langs Binyamina en Zichron Yaakov, de wijngaard van Israël, rijden we naar het Karmelgebergte. Alles is mooi groen en het staat vol mooie bloemen. We verwonderen ons over dit mooie, ruige gebergte. We rijden naar een uitzichtpunt, helaas is er vandaag weinig te zien. We denken aan Elia en de 400 Baalpriesters die hier ergens hun altaren hadden gebouwd. Niet zo moeilijk, gezien de vele stenen hier. Wij zouden ook zo een altaar kunnen bouwen, want er zijn nog altijd genoeg stenen over! We moeten door, want we hebben een afspraak, maar eigenlijk zouden we hier een hele mooie wandeltocht kunnen maken en we denken dat we ons hier zeker wel een week zouden kunnen vermaken.

We rijden naar Kfar Tivon, een mooi dorp aan de voet van het Karmelgebergte. Een familielid van een van de Nederlandse thuisonderwijzers is hier rabbijn en zij gaat ons het een en ander uitleggen over het Jodendom. We hebben afgesproken in de synagoge en dat op zich is al heel interessant want deze synagoge is gevestigd in een schuilkelder. Ze vertelde dat hier tijdens de afgelopen Libanonoorlog (2006) regelmatig alarm was en de mensen snel in deze schuilkelder kwamen schuilen. De kinderen waren onder de indruk. Er hingen een aantal mooie kunstwerken, gemaakt door gemeenteleden en de ark was ook hier het pronkstuk van de synagoge. We mochten er een kijkje in nemen en ontdekten daar die leuke mini-boekrollen. We hebben nog wat gesproken over de verschillende stromingen binnen het Jodendom, maar voor de jongere kinderen was dat niet zo interessant. Het speeltuintje buiten lonkte.

Weer door naar onze volgende afspraak: we worden om 14.00 uur in Nazareth verwacht. Het is niet zo ver en opeens rijden we Nazareth al binnen. Een grote, drukke stad, gebouwd op diverse hoge heuvels. We hebben een routeplannetje, maar al gauw blijkt dat we er zo niet komen. We verdwalen in één van de Arabische woonwijken. Niemand spreekt Engels en we worden van het kastje naar de muur gestuurd. Na diverse bergen op- en afgedraaid te hebben (steil!!, Luik is er niets bij) besluiten we om de Touristinformation maar op te zoeken. Na wat gedraai hebben we die snel gevonden en inderdaad kan de behulpzame dame daar ons snel op het goede pad brengen. Met een uurtje vertraging komen we aan bij de YMCA, waar we een rondleiding hebben in Nazareth Village. Dit is een openluchtmuseum, waar een dorp uit de tijd van Jezus wordt nagebootst. Het geheel wordt mooi opgeluisterd met acteurs die hun rol goed spelen.

We worden meegenomen terug in de tijd en horen hoe de Romeinen het land Israël bezetten. Ter illustratie mocht Rhodé een Romeins zwaard opheffen. We bekijken een oude wijnpers. Zien de terrassen: de enige mogelijkheid om op steile hellingen het land te bewerken. Een mooie wachttoren compleet met wachter en ezels. Een nagebouwde eerste eeuwse synagoge, een timmermanswerkplaats met woonhuis, een bakkerij, en een olijfpers waarbij Febe de pers in gang mocht duwen. Lopend tussen stenen en stof waanden we ons een héle tijd terug. Als verrassing kregen we allemaal een olielampje.

We verlaten Arabisch Nazareth en rijden nog even Nazareth Illit, het Joodse deel, binnen om ons in de supermarkt te bevoorraden. Ook moeten we onze tank eens vullen en dan zijn we op weg naar onze volgende overnachtingsplaats in de moshav Sharona. Ons plan om voor donker thuis te zijn, mislukt weer. Het wordt ook zo snel donker!