Om 7.00 uur staan we startklaar. Mooi op schema. Iedereen heeft er reuzezin in dus de autorit naar Amsterdam verloopt met zeer rustige kinderen op de achterbanken. Het is ijskoud en ze voorspellen sneeuw. We parkeren onze auto en bibberend in onze zomerjasjes lopen we snel naar de bus die ons naar de vertrekhal zal brengen. De busrit van de parking naar de vertrekhal vindt Joachim al reuze interessant.
Achteraan in vertrekhal 3 zien we de marechaussees, bewapend en met kogelvrij vest, al staan. De kinderen zijn onder de indruk en vragen zich af waarom ze hier staan. De woorden veiligheid en security zullen ze nog veel vaker horen! Vanaf 10.15 uur mogen we aanschuiven voor de vragenrit. Omdat we als gezin reizen merken we dat dit tamelijk vlotjes verloopt, in tegenstelling tot het inchecken. Voordat de 6 paspoorten letter voor letter en cijfer voor cijfer zijn gecontroleerd, zijn er aan de balie naast ons al heel wat meer dan 6 personen doorgegaan;-) Dit kan je allemaal bijhouden, wanneer je kinderen hebt die dit in de gaten houden. We hebben onze plaatsen, drie aan drie, met dus twee vensterplaatsen. Op naar de paspoortcontrole, hier worden even onze voornamen, al dan niet duidelijk uitgesproken, genoemd en voila we mogen door. Nog bijna twee uur wachten... Gelukkig is er veel te zien en we genieten van al die grote en minder grote vliegtuigen die aan de slurfen parkeren en weer vertrekken. We zien ons vliegtuig van El Al aankomen, een boeing 737. De sneeuwvlokken worden alsmaar groter. Er is bijna geen zicht.
Rond half één mogen we in de rij voor de laatste controle: handbagage en detectiepoortje. Jassen uit, sommigen schoenen uit en Rhodé kijkt vol spanning of haar of onze doorgang geen piepjes zal veroorzaken.
Daar zitten we dan, het sneeuwen is gestopt en het wordt warempel helder. Jedidja vindt het allemaal heel spannend en weet niet wat ze moet verwachten van de vliegreis, dat maakt haar best wel zenuwachtig. Gelukkig gaat het nu allemaal heel vlot en voordat ze het weet, zitten we al hoog boven in de lucht. Helaas is het weer dikbewolkt en zien we niets meer van Nederlands mooie sloten. Na een aantal uur begint het voor Joachim genoeg te worden; hij is moe maar komt niet tot slapen omdat hij niets wil missen. Even een schone luier in de wc, even rondlopen en dan moeten we al weer gaan zitten voor de daling. In de verte zien we Israëls lichten al! We vliegen over de miljoenenstad Tel Aviv en om 18.50 Israëlische tijd staan we weer veilig op de grond. Vooral Jedidja is daar toch wel blij mee. Na een vlotte paspoortcontrole en pick up van de koffers staan we al snel bij de autoverhuurbalie. We zijn moe en kunnen niet meer zo helder denken, wat zei die man ook al weer allemaal....?
Daar staat de auto, hij is iets groter dan thuis dus we kunnen er met gemak in. Hoe sluit dit autostoeltje, enne dit is een automaat, hoe werkt dat? Welke kant moeten we op? Hoe hard mochten we hier ook al weer? Heb jij het adres en de routebeschrijving?
Het is 21.30 uur, 28 °C en we staan in de file in Tel Aviv. In de bus zien we nog de laatste Poerimvierders. We hebben allemaal vreselijke dorst, op het eerste het beste tankstation eerst maar eens water kopen.
Nadat we Tel Aviv achter ons hebben gelaten, schiet het lekker op. De routebeschrijving werkt perfect en om 22.15 uur staan we voor de poort van kibboets Kfar Glikson. Het openen van het portier brengt een golf stallucht in de auto wat bij de meisjes nogal wat desillusie bezorgt. De wacht blijkt geen engels te spreken, maar met wat Hebreeuws en het noemen van een naam opent hij toch de baar voor ons. We worden ondanks het late uur toch hartelijk ontvangen en we zijn blij dat we opgemaakte bedden zien. Héél snel zijn we allemaal naar dromenland vertrokken.
1 opmerking:
Wat een onderneming :oD. Leuk om van jullie te lezen ;o)!
Een reactie posten